Rozdział 13

Scorpius

Nadeszła pierwsza sobota w nowym roku szkolnym, a wraz z nią oczekiwany przez wielu mecz Quiditcha. Hufflepuff miał stanąć do walki z Domem Węża; obie drużyny liczyły, ze uda im się wyjść z tego pojedynku obronną ręką. Hufflepuff vs. Slytherin, mój dom. Chcialem być jego dumą. A może po prostu pragnąłem, by nikt nie odebrał mi własnego honoru? Czwartkowe i piątkowe popołudnie spędziłem na lataniu w kółko na miotle i pokrzykiwaniu na moją drużynę. Mieliśmy grać z Puchonami, ale po tym, co zobaczyłem na treningach, byłem coraz bardziej przekonany, że przegramy pierwsze, najprostsze starcie. W żaden sposób nie umiałem dotrzeć do Albusa, który nie słuchał moich poleceń   i robił wszystko na odwrót niż mówiłem. Rzucał tylko jakieś obelgi w stronę Puckeya, naszego pożal się Merlinie pałkarza. Słowa Pottera musiał chyba porywać zimny wiatr, gdzieś daleko od uszu chłopaka o krzywym uśmieszku aroganta. Z każdą kolejną próbą rozegrania treningu jak należy, mój przyjaciel zdawał się zapadać w sobie, tym bardziej oddalał się od rzeczywistości, tym więcej przeklenstw kładło cień na i tak ponury, jesienny dzień. Najlepiej wywaliłbym ich obu z drużyny i wziął rezerwowych (którzy jednym słowem byli beznadziejni), ale wtedy szanse wygranej spadłyby do zera. To nie jest najlepsza liczba, jak mniemam. Z takim wynikiem sami stalibyśmy się zerami w oczach całej szkoły...być może i we własnych.

Dlatego więc musiałem patrzeć, jak Al prawie spada z miotły, próbując dorwać Puckaya i stoczyć z nim walkę w powietrzu. O niczym nie marzyłem bardziej niż o tak miłym spotkaniu w gronie przyjaciół.

Al, grający na pozycji ścigającego, wyrwał pałkę drugiemu z pałkarzy i odbił tłuczek w stronę Toby'ego, który od niechcenia odbił go z powrotem w stronę Pottera. Omal nie uderzyl chłopaka w głowę. Ukryłem twarz w dłoniach. Miałem już tego dosyć. Kazałem im się zbierać i zagroziłem, że jeżeli nawalą wylecą z zespołu na zbity pysk, a na ich miejsca wezmę, chociażby pierwszoklasistów.. To byłaby dla nich wystarczająca hańba- zostać odstawionym na bok na rzecz jakichś dzieciaków

I ja wcale nie żartowałem, byłbym zdolny to zrobić.

Kończyłem już ubierać szatę do grania w Quiditcha i w duchu modliłem się bym nie był zmuszonyselekcjonować nowego zespołu.

Rose

Sobotnie popołudnie zapowiadało się hucznie. Mecze w Hogwarcie były traktowane jak święta. Wszyscy kibicowali, a potem...cóż, albo świętowali zwycięstwo albo pili, by zapomnieć o porażce.

Nastolatki, nic dodać nic ująć. Cała sprawa dawno przestała mnie ekscytować. Przewidywalna rozgrywka, te same dziwne zasady, tłum rzucający się na wszystkie strony i krzyczący słowa otuchy dla swojej drużyny. Kibice często wymachiwali rękoma, a łokcie entuzjastów sportu omal nie lądowały w moich oczodołach. Świetna zabawa, prawda?

Po obiedzie wszyscy wypadli na błonia i zaczęli zmierzać pośpiesznie w stronę boiska.

Przed moimi oczami migały postacie ludzi, którzy szyje obwiesili szkarłatnymi, szmaragdowymi albo żółtymi szalikami. Hogwart tonął w kolorach. W takie dni widziałam jak różnorodni są ludzie uczęszczający do szkoły. I ilu z nich nigdy wcześniej nie widziałam.

Szłam sama. Chloe znikła z moich oczu przed końcem posiłku. Podejrzewałam, że poszła życzyć szczęścia Albusowi. Westchnęłam, gdy moje myśli popłynęły w stronę obrażonego na mnie kuzyna.

Jak długo miało trwać jego milczenie? Ta ignorancja?

Miałam nadzieję, że rozmowy Winters ze Ślizgonem czasami dotyczyły relacji Rose-Albus, a nie tylko ich dwojga i ich zauroczenia.

Czy Potter mógł rzeczywiście coś czuć do mojej przyjaciółki? Cóż, na pewno gdyby jej chociaż nie lubił,nie spędzałby z nią tyle czasu.

W głębi duszy liczyłam, że Albusowi podoba się Chloe, bo jej zależało.

Doszłam na boisko i zauważyłam, że ktoś siedzący wśród Ślizgonów macha w moją stronę. Gdy przyjrzałam się tej osobie dokładniej, rozpoznałam ciemne włosy i jasną karnację Evie Nott. Od razu skierowałam się w jej kierunku.  Czułam się jak turysta w obcym mieście. Jakbym nie znała ani języka, którym się posługują uczniowie Slytherinu ani ich obyczajów. Tymczasem, byli to moi koledzy, a z niektórymi chodziłam na zajęcia...Mimo to, czułam się jak odludek. Gdy nareszcie usiadłam obok dziewczyny, ta przywitała się ze mną krótkim ,,cześć'' i obdarzyła mnie delikatnym uśmiechem.

-Grasz w drużynie międzynarodowej juniorów, tak?- spytałam, chcąc dowiedzieć się czegoś więcej, ale przede wszystkim po to, by przerwać niezręczną ciszę między nami.- Płacą ci za to? Czujesz, że patrzysz na amatorów, gdy tu siedzisz? Nie nudzi cię to?

-Nie płacą mi, ale kiedy drużyna wygra otrzymuję nagrodę za zajęcie pierwszego miejsca od organizatora meczu. Scorpius jest dobrym kapitanem i graczem, serio. Jego gra nie jest nudna. Co innego, duża cześć zespołu Malfoya. Wiem, że powinnam oglądać ten mecz...skoro mój tata zawsze marzył, by tak wyglądało moje życie. Quiditch przede wszystkim. 

Uśmiechnęła się, ale w jej oczach kulił się smutek.

- A więc kim jest twój ojciec?- spytałam zaciekawiona.

-Mój ojciec pracował na wysokim stanowisku w Ministerstwie

-Jak to pracował?

Poczułam falę nieuchronnego ciepła przechodzącego przez moją skórę, zapalającego wszystkie nerwy, kurczącego mięśnie i pozostawiającego moje policzki w ogniu. Konsekwencja zbyt szybkiego ruchu, chcesz przeskoczyć o dwa pola, by uciec od krępującej sytuacji, ale przewracasz pionek po drodze. A on? Ciągnie cię w dół. Gra skończona.

Kiedy zauważyłam wyraz twarzy Evie, jej oczy, ciemne jak noc,nerwowe pocieranie dłońmi o przetarte, czarne dżinsy, zrozumiałam, że nie powinnam była o to pytać. Jej tacie moglo przytrafić się wszystko, mógł zostać wywalony lub odejść z pracy, ale zanim brunetka zdążyła otworzyć usta, ja już domyśliłam się odpowiedzi.

Szkoda, że tak późno.

-Umarł.- powiedziała krótko i zawiesiła puste spojrzenie swoich oczu na boisku.

Zanim zdążyłam znaleść słowa, które nie istniały, na boisko wyszli zawodnicy z obu drużyn. Z jednej strony dumnie kroczyli Ślizgoni, z głowami uniesionymi wysoko i najnowszymi modelami mioteł. Na czele tych gadów szedł Scorpius, który gdy doszedł do swojego przeciwnika, o głowę niższego od niego i chyba młodszego, uścisnął stanowczo jego rękę. Po chwili rozległ się gwizdek, oznajmiający początek gry.

Wszyscy obecni na boisku wzlecieli w górę z prędkością światła i zajęli swoje miejsca.

Z każdej strony można było dosłyszeć krzyki. Evie nie kibicowała. Jej wzrok był skupiony na grze. Byłam pewna, że próbowała rozgryźć taktykę Puchonów.

Po zaledwie 20 minutach Ślizgoni przegrywali pięćdzisięcioma punktami. Wtedy Evie zaczęła mamrotać pod nosem jakieś przekleństwa, a ja nie mogłam powstrzymać się od śmiechu. Zasłona żalu, którą nas spowiłam, zamienila się w pył jak za dotknięciem magicznej różdżki.

Dla mnie sytuacja była zabawna, bo nie moim celem była wygrana. Ale na miejscu Ala i Puckeya nie zatrzymywałabym się na środku boiska tylko po to, by się kłócić.

Wszyscy buczeli, Malfoy wrzeszczał, ale oni robili swoje.

Scorpius powinien skupić się na szukaniu znicza. Od razu, gdy o tym pomyślałam zanurkował za złotą piłeczką. Przeciwnik chłopaka zagrodził mu drogę i teraz Puchon był bliżej wygranej. Ślizgon zrównał swoje tempo z tempem drugiego szukającego i mocno uderzył go w bok. Tamten trochę się zachwiał, ale leciał dalej. Puchon poszedł za przykładem Scorpiusa i próbował go zepchnąć, ale blondyn nagle przyśpieszył i chłopak uderzył w powietrze. Stracił panowanie nad miotłą i został wybity z równowagi. Zrobił gwałtowny skręt, starając się nie spaść. Niestety, stracił szanse na wygraną. Scorpius wyciągnął rękę i złapał znicz, kończąc mecz, w którym mieli upaść, spektakularną wygraną. Nawet ja potrafiłam to docenić.

Ślizgoni zaczęli się cieszyć, część nawet zbiegła na dół na boisko pogratulować zwycięzcom.

Wtedy zauważyłam rudowłosą, chudą dziewczynę biegnącą w stronę wysokiego bruneta. Wtuliła się w niego, a ten skradł od niej długi pocałunek. Ciekawa byłam czym sobie na to zasłużył. Byciem dekoracją na boisku i kłóceniem się z Alem, jej kuzynem? Zauważyłam, że na twarzy Nott pojawił się grymas. Rozumiałam to, że nie lubi Puckeya, bo słyszała, że jest draniem, ale czy na pewno nie chodziło o coś więcej? Wyglądało to tak, jakby dziewczyna nie oglądała takiej sceny pierwszy raz. Ba! Jakby była jej częścią, tak dawno, ze wszyscy o tym zapomnieli. Ale nie ona...

Nie wiedziałam czy to jakaś tradycja, że chłopak zostaje obdarowywany pocałunkami od dziewczyn po zwycięstwie, bo prawie nie chodziłam w poprzednich latach na mecze.

Nie byłam pewna, czy te spekulacje były zasługą mojej bujnej wyobraźni czy rzeczywiście było coś na rzeczy. Ślizgonka dotknęła mojego ramienia i powiedziała mi, żebym za nią poszła. Zeszłyśmy pod szatnie dla graczy i po chwili przy nas znalazł się Zabini, który przywitał się jednym, wielkim uściskiem.

Czułam się, jakby ktoś powoli wyciskał ze mnie sok jak z pomarańczy.

-Wygraliśmy!- oznajmił, jakbyśmy tego nie zauważyły.- Malfoy jest strasznie wściekły na Ala i Puckeya, więc lepiej go nie drażnić. Trzeba to oblać!

Przewróciłam oczami, ale zanim zdążyłam skomentować pomysł chłopaka, odezwała się Evie.

-Nathan, nie uważasz, że po incydencie z Macmillan jesteś już wystarczająco sławny? Po co kolejny raz chcesz zrobić coś głupiego? Nie myślałeś o abstynencji?- powiedziała, unosząc do góry jedną brew.

Zabini podszedł do niej bliżej i objął ją jedną ręką w pasie. Zdawał się nie widzieć jej krzywego spojrzenia.

-Vee, wyluzuj chociaż raz. Podzielimy się z tobą naszymi zapasami.

Dziewczyna strząsnęła jego rękę i zmierzyła go wzrokiem.

Tamten tylko pokiwał głową z dezaprobatą.

-Mam na imię Evie, geniuszu. 6 lat w jednym domu, jesteś kuzynem Malfoya...

Nie wiedziałam o tym, że Zabini był rodziną dla Scorpiusa. To tłumaczyło, dlaczego tolerował jego wybryki. Bliskich się przecież nie wybiera. Wbrew własnej woli pomyslałam o Lily. 

Kiedy Ślizgonka zaczęła swój wykład, Zabini podbiegł do niej i podniósł ją z ziemi tak, że jej głowa znalazła się na jego plecach.

-Wiem, jak masz na imię, ale Vee bardziej mi się podoba.- odpowiedział śmiejąc się z zachowania dziewczyny.

Okręcił ją wokół swojej osi, a ona zaczęła wyzywać go od debili i uderzać go z całej siły piąstkami. W końcu odstawił ją na ziemię ze zmierzwionymi włosami i morderczym wyrazem twarzy.

-Żegnam Zabini. Postaraj się być trzeźwy chociaż do zmroku.- rzuciła na odchodne i pociągnęła mnie za sobą- Muszę znaleźć Malfoya i mu pogratulować.

Niestety nie udało nam się ruszyć o więcej niż jeden krok, bo Nathan złapał nas za rękawy bluz i pociągnął do tyłu. 

Objął nas obie i zbliżając nasze twarze do jego, powiedział głośnym szeptem:

-Możemy go poszukać razem.

                                                                                 Scorpius

Cała nasza drużyna i kibice zebrali się w Pokoju Wspólnym. Przyszło też parę osób z innych domów, ale nie było ich nadzwyczaj dużo. Postanowiłem odłożyć sprawę rozmowy z Alem i Puckeyem, którzy prawie przyczynili się do naszej przegranej na później.

Kumple z mojego rocznika od razu popchnęli mnie na szmaragdowy, zabytkowy fotel i wręczyli mi do ręki szklankę Ognistej. Gdy szkło stuknęło się o szkło wypiliśmy alkohol. Mogłem dojrzeć, jak niektórzy nieznacznie się krzywią. Machnąłem różdżką i w całym pomieszczeniu zapanował półmrok.

Kolejny ruch i zaczęła lecieć głośna, elektroniczna muzyka. Wstałem i zacząłem tańczyć przy dziewczynach. Jedna z nich zbliżyła się do mnie i ku mojemu zadowoleniu zaczęła skupiać swoja uwagę na mnie. Patrzyłem, jak się rusza wsłuchana w melodie.

Kochałem imprezy. Nie potrafiłem udawać, że tak nie jest. I nie miałem zamiaru się zmieniać.

Żyłem.

Rose

Nathan zaciągnął nas do lochów. Chłód okolił mnie cienką zasłoną. Kiedy stanął przed wejściem do Pokoju Wspólnego Ślizgonów mruknął pod nosem hasło i po chwili naszym oczom ukazał się zatłoczony salon. Od razu w oczy rzucili mi się Chloe i Al- stali pod ścianą z drinkami w rękach. Chłopak chyba opowiadał coś zabawnego, bo gestykulował, a z twarzy blondynki nie schodził uśmiech. Od czasu do czasu wybuchała śmiechem, łapiąc się ręką ściany, by się uspokoić i przywołać do porządku.

Uśmiechnąłem się, mimo iż smutek obrysował moje serce srebrną obwódką. Zanim zdążyłam coś zrobić Nathan złapał za rękę Evie i porwał do tańca, okręcając ja wokół własnej osi. Jej długie włosy mignęły mi przed oczami, a zaraz potem zauważyłam jego. Scorpiusa. Tańczył obok jakiejś seksownej blondynki.

Nie miałam pojęcia czemu coś mnie ukuło w sercu. Nic mnie on nie obchodził.

Liczyło się tylko to, że ja nie miałam, co robić. Stałam sama pośrodku hucznej imprezy.

Otrząsnęłam się z zamyślenia i zaczęłam tańczyć przy jakimś chłopaku, co chwile zerkając w stronę Malfoya. Chciałam mu utrzeć nosa. Próbował bawić się moimi uczuciami, nie wiadomo z jakiego powodu mnie pocałował...Starałam się naśladować ruchi blondynki, która tańczyła bardzo dobrze. Uśmiechałam się, chociaż wcale nie czułam wielkiej radości. Równie dobrze bawiłabym się zapewne siedząc nad lekcjami. Wtedy nudziłabym się mniej. Ale Malfoy rzucił w moja stronę rękawiczkę, a ja nie zamierzałam odrzucić wyzwania.

Uśmiechnęłam się, gdy Scorpius zaczął kierować się w moją stronę.

Dotknęłam jego ramion i zaczęłam schodzić do podłogi, kręcąc biodrami.

Jego wzrok był teraz utkwiony we mnie. Wstałam i zaczęłam tańczyć tyłem do niego. Poczułam, jak jego ręce dotykają moich nóg. I wtedy zaczęłam się oddalać. Okręciłam w swoją stronę jakiegoś chłopaka i z satysfakcją zauważyłam, że wzrok Malfoya wciąż wlepiony był w moją osobę.

Tańczyłam do późnej nocy. Rozmawiałam z Evie i zaczynałam ją lubić. Nie była dziewczyńska, ale dbała o wygląd. Przekomarzała się ze znajomymi, ale gdy przychodziła impreza bawiła się z nimi do upadłego. Usiedliśmy na kanapach, gdzie potem dołączył do nas Scorpius.

Spocony zdjął koszulkę, a ja poczułam się, jakby po mojej skórze prześlizgnęła się zapałka. Rumieniec zakwitł na mojej twarzy. Spojrzał się na mnie, a ja zdałam sobie sprawę, że jego tęczówki są błękitne. Zauważyłam w nich niebo, wolność, wody oceanów. Nie wiedziałam czy to rozmarzenie nie było spowodowane paroma szklankami whiskey.

Odwróciłam wzrok.

-Nie tańczysz jak grzeczna dziewczynka.- usłyszałam jego głos, nie gruby, ale też nie do końca chłopięcy.

Melodyjny.

Cieszyłem się, że nie dało się już wyczuć jego zniewalających perfum.

I tak czułam się zamroczona.

-Dzięki- powiedziałam, zakładając nogę na nogę.

Miałam nadzieję, że nie wyglądałam na zdenerwowaną.

Przeszkadzała mi ta jego bliskość i to że siedzieliśmy na kanapie, bo to tylko przypominało mi o sytuacji z Pokoju Życzeń.

-Jak tam sprawa z Alem?- spytałam, chcąc zmienić temat.

-Nic mi nie mów. Jak się nie ogarnie to naprawdę wywalę go z drużyny.

-Nie odważysz się.

-A założysz się?

-Tak- odpowiedziałam, a on spojrzał na mnie zdziwiony.- O, proszę cię. To twój kolega, nie zrobisz mu tego.

Na te słowa blondyn wstał i mimo że próbowałam go złapać za rękę i z powrotem usadzić na kanapie,  Malfoy podszedł do Ala. Zaczął mówić coś do niego, a po chwli Potter zbladł, jego twarz sala sie biała jakby wyciosana z marmuru. Zaczął wyzywać Scorpiusa, sądząc po jego minie. Gdy tamten odchodził, brunet splunął na niego.

Niesamowite, jak bardzo wrogo mogli zachowywać się w stosunku do siebie.

Malfoy wrócił na miejsce i upił łyk alkoholu, śmiejąc się pod nosem.

-To było głupie.- podsumowałam.

Chłopak tylko pokręcił głową, spoglądając na mnie.

-Robię wiele głupich rzeczy.

Temu nie mogłam zaprzeczyć.

Wróciłam do siebie, gdy zaczęłam być zmęczona. Weszłam do dormitorium. Większość dziewczyn już spała. W łóżkach nie było tylko Laury i Chloe. Z łazienki dochodził odgłos lejącej się wody. 

Ktoś się kąpał. Domyślałam się, że była to Winters, bo wątpiłam, że Macmillan trafi do swojego dormitorium tej nocy. Dźwięk wody spływającej strumieniami po ścianach kabiny, strug wybijających harmonijny, systematyczny rytm o szklane drzwi, było w tym coś, co koiła moje nerwy. Położyłam się na swoim łóżku i wzięłam oddech gdzieś z głębi swych płuc. Wyobraziłam sobie, że leże na łące pod dzikim wodospadem. Kiedy obróciłem głowę, ujrzałam na trawie chłopaka o jednych włosach i pokpiwajacym uśmiechu...

Otworzyłam oczy. Zdjęłam z nóg buty i pomasowałam obolałe stopy. Zeszyt wystający z plecaka Chloe. Wstałam i sięgnęłam po niego, by zapomnieć o wszystkim, o czym z jakiegoś powodu nie potrafiłam zapomnieć.Wyjęłam notatnik, nie myśląc że dziewczyna może zaraz wyjść z toalety. To był pamiętnik.

Wiedziałam, że powinnam była go odłożyć, ale byłam ciekawa. Ciekawa czy opisała obrażonego Ala i to co tak naprawdę się działo między nią, a moim kuzynem.

On jest moją rodziną...chyba miałam prawo wiedzieć?

Wyjęłam z kieszeni bluzy różdżkę i mruknęłam: Lumos.

Ciepłe światło musnęło dotykiem lekkim jak piórko stronice zapisane drobnym, pochyłym pismem. 

Al zabrał mnie na boisko przed meczem. Leżeliśmy na trawie patrząc na niebo przez obręcze bramkowe. Kosmyk moich włosów wyładował na jego twarzy. Zaśmiał się i odgarnął go za moje ucho.Chciałam złapać go za rękę, by móc zatrzymać ten przelotny moment, w którym byliśmy sobie bliscy. Wiedziałam, że żadne z nas niedługo może go już nie pamietać. Twarz Ala znajdowała się nad moją. Spoglądał na nią, jakby zapomniał co miał zamiar zrobić. Ja odpłynęłam, wpatrując się w jego nietypowe, zielone oczy w kształcie migdałów. Zanim zdążyłam pomyśleć, że to głupie, że będę tego żałować, że nie powinnam, o milionach milionów rożnych innych powodów, podniosłam się na łokciach z ziemi i delikatnie zbliżyłam swoje usta do jego. Nie umiałam się całować.  Gdy poczułam, że nie odwzajemnia pocałunku, oderwałam się od niego, a szkarłatne rumieńce oblały moje policzki. Chciałam jakoś wstać, ale Potter mi to uniemożliwiał, bo opierał się o ziemię. Zamknęłam oczy i przełknęłam ślinę Jego usta złączyły się z moimi. Odzyskałam swoje życie. Zawsze należało do niego, to Al jest moim życiem.

Drzwi od łazienki się otworzyły i do pomieszczenia weszła Chloe. Różdżka już nie świeciła, ale Winters zdążyła zauważyć, że trzymałam w rękach jej zeszyt, zanim szepnęłam zaklęcie przeciwdziałające,

Nox

Dziewczyna pokiwała głową i skrzyżowała ręce.

Chciałam krzyczeć, tłumaczyć się, ale co  mogłam powiedzieć Winters?

Nic.

-Rose, nie spodziewałam się tego po tobie.- powiedziała smutnym tonem,a ja po raz pierwszy tego dnia poczułam, że ogień pod moją skórą zamienia się w sopelki lodu.

Data aktualizacji; 28.12.15